از گنجور قدردانی کنیم!!
بزرگی سراسر به گفتـــــار نیست
دو صد گفته چون نیم کردار نیست
حکیم فردوسی
با سلام:
مطمئنم که شما هم این را تقریباً هر روز تجربه می‌کنید.
ببخشید، فراموش کردم که بگویم چه چیزی را تجربه می‌کنید. منظورم دریافت ایمیل‌های
تکراری با مضمون‌های مشابه از طرف دوستان و دوستانِ دوستانتان و بعضاً دریافت آنها
به مدت چندین و چند روز متوالی است. البته قصد ندارم که وارد این مقوله شوم چرا که
این خود می‌تواند موضوع یک کتاب یا مقالۀ تحقیقاتی باشد.
یکی از این ایمیل‌های تکراری که مطمئنم شما نیز در صورت داشتن آدرس ایمیل آن را
دریافت کرده‌اید ایمیلی بود تحت عنوان "گنجور، حتماً این سایت را ببینید"
و در متن ایمیل نیز در کنار لینکی به آدرس این وب سایت، گفته شده بود "حتماً
این سایت رو ببینید، باید از سازندۀ این سایت قدردانی کرد". این موضوع نا
خودآگاه مرا به یاد سایت اینترنتی News To Inbox انداخت که مدتی پیش به دلیل
عدم حمایت مالی دست از کار کشید. این وب‌سایت سرتیتر خبرهای مختلف فارسی را از
رسانه‌های مختلف داخلی و خارجی جمع‌آوری می‌کرد و به صورت تفکیک شده از طریق ایمیل‌های
روزانه به طور رایگان برای مشترکین خود می‌فرستاد.
بگذریم، به راستی چند نفر از کسانی که این ایمیل و
ایمیل‌های مشابه را برای دوستان خود فرستادند و می‌فرستند خودشان این کار را انجام
دادند؟ چند نفر حاضر شدند تا مبلغی ناچیز حتی به بهای خرید چند عدد نانِ بربری به
این وب‌سایت و یا سایت‌ها و رسانه‌های مشابه دیگر کمک کنند؟ از کمک مالی نیز
بگذریم، چند نفر حاضر شدند تا به جای ارسال کردن این ایمیل به صدها نفر از دوستان
خود چند دقیقه‌ای وقت صرف کنند و چند خطی برای سازندۀ این وب‌سایت بنویسند
و ایمیل کنند تا از او قدردانی کنند؟ اجازه بدهید که
باز سطح توقعاتم را پایین‌تر بیاورم. چند نفر از این دوستان حتی فرصت پیدا کردند تا
سری به این وب‌سایت بزنند و مروری بر گنجینه‌های ادبی موجود در این وب‌سایت
بیاندازند و لذت ببرند؟ چند نفر؟
البته به لطف رقابت در بین صاحبانِ تکنولوژیِ اینترنت و ایمیل، این روزها فرستادن
ایمیل هزینه‌ای در بر ندارد و به رایگان در اختیار همگان قرار گرفته است. نمی‌دانم
اگر باید برای فرستادن هر ایمیل مبلغی پرداخت می‌گردید، چند نفر حتی این ایمیل‌ها
را برای یکدیگر ارسال می‌کردند؟ آیا این بدان معناست که ما شیفتگان فرهنگ و هنریم
تا زمانی که همه چیز آن رایگان و سهل‌الوصول باشد؟ چنانچه اگر همایشی و مراسمی به
صرف شام و رایگان بود همه در آن شرکت می‌کنیم و ساعت‌ها وقت خود را به اتلاف می‌گذرانیم
حتی اگر بی‌محتوی باشد؟
اشاعه و انتشار اخبار موثق فرهنگی، اجتماعی، خبری، علمی، تاریخی و ... و در مجموع
اشاعۀ اندیشه، امری است پسندیده و قابل ستایش، اما آنچه مورد سوال من بود و هست این
است که ما تا چه اندازه قدمی در راه اشاعۀ آنها بر می‌داریم؟ آیا تنها ارسال و به
اصطلاح فوروارد کردن این ایمیل‌ها به معنای با فرهنگ بودن ما و در صحنه حضور داشتن
ماست؟ آیا خود به آنچه می‌گوییم عمل می‌کنیم؟
البته اطمینان دارم، هستند افراد گشاده‌دست و فرهیخته‌ای که علی‌رغم تمام مشکلات
موجود گوشۀ چشمی نیز به مسائل فرهنگی دارند و در حد امکان از حمایت حرکت‌های
سازندۀ فرهنگی و اجتماعی غفلت نمی‌کنند. چرا که اگر غیر از این بود تقریباً هیچ
حرکت سازندۀ فرهنگی‌ای صورت نمی‌گرفت.
به امید آنکه هر روز شاهد شکوفایی اندیشه‌های والا در بوستان علم و هنر و ادب، و در
همۀ فرهنگ‌ها و سنت‌ها باشیم و همان‌طور که همیشه یادآور شده‌ام با حضوری پررنگ‌تر
در عرصۀ فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی حامی آنها باشیم. این حمایت می‌تواند حتی
ارسال یک ایمیل یا نامۀ تشکر آمیز و یا یک تلفن ساده باشد. همین حرکت‌های به ظاهر
کوچک، موتور حرکت‌های بس بزرگتری را به چرخش در می‌آورند. بیاییم سازنده باشیم یا
سازندگان مورد علاقۀ خود را در راهشان یاری کنیم که این نیز عین سازندگی است. بیاییم
نوش‌دارویی بعد از مرگ سهراب نباشیم. بیاییم بی‌تفاوت نباشیم.
با سپاس
فرداد فرشته‌هوش
|